Al 25 jaar werk ik als loopbaancoach. Met veel plezier. Maar groepen trainen heb ik eigenlijk nooit leuk gevonden. Vooraf was ik altijd enorm gestrest; ik sliep slecht, werd steeds wakker en bereidde me tot in detail voor om het maar vooral goed te doen. De training zelf kostte me bakken energie en na zo’n dag was ik helemaal leeg. Ondanks alle complimenten.
Maar goed, iedereen deed het dus ik moest dat ook maar gewoon doen.
Vragen
Dan komt er een moment dat ik me afvraag:
Waarom blijf ik dit doen en kwel ik mezelf zo?
Wil en moet ik zijn als iedereen?
Waarom kies ik mijn eigen weg niet en ga ik doen wat ik echt leuk vind: individueel met mensen werken. Me helemaal focussen op één persoon ligt mij gewoon beter! Dat geeft mij energie.
Twijfelen, ja maar…
Mag ik mijn eigen belang wel boven het organisatiebelang stellen?
Voldoe ik nog wel als ik geen trainingen meer geef?
Word ik dan niet te beperkt als loopbaancoach?
Ben ik dan minder dan mijn collega’s?
Hoe zit het dan met mijn waarde op de arbeidsmarkt?
Lef tonen, kiezen vanuit mijn hart
Spannend, maar uiteindelijk doe ik het : ik zeg dat ik geen trainingen meer wil geven maar me wil focussen op individuele trajecten. De reacties? Die vallen reuze mee!
Maar toen ik later op zoek ging naar een andere baan, kwamen mijn twijfels terug: willen ze daar wel zo’n gespecialiseerde coach als ik? Wanneer ik op de nieuwe functie solliciteer vertel ik ‘maar gewoon’ dat ik het beste gedij bij individuele coaching. En dat dit een bewuste keuze is.
En ik word aangenomen! Dat gaf zelfvertrouwen.
Complimenten
Een aantal jaren werkte ik naar volle tevredenheid in deze functie. Ik focus me op individuele loopbaancoaching. Ik geniet als ik kan doen waar ik goed in ben. Ik kreeg volop complimenten voor mijn deskundigheid en vakkennis!
Functie verandert
Maar nieuwe ontwikkelingen kwamen en mijn functie veranderde richting regierol: dit betekende minder uitvoering, minder individuele loopbaantrajecten maar juist doorverwijzen naar externe loopbaancoaches. Dat is niet waar mijn hart sneller van gaat kloppen.
Weer kreeg ik slapeloze nachten…
Weer volop twijfels…
Maar ik heb de moed om mijn hart te volgen!
Wie zijn eigen weg gaat, kan door niemand ingehaald worden
Uiteindelijk kies ik ervoor om voor mezelf te beginnen. En me volledig te richten op individuele loopbaancoaching. Met een werkwijze die helemaal bij mij past. Focus op talenten en kwaliteiten. Want dat geeft mij energie, daar ligt mijn kracht. Ook superspannend, maar met Fleuren Talentcoaching ben ik nu ondernemer van mijn eigen talent en dat voelt goed. Als loopbaancoach ben ik ook thuis in outplacementtrajecten en in het bevorderen van duurzame inzetbaarheid.
Wil jij ook werk maken van je talent? Start dan met een gratis kennismakingsgesprek.